فرق زبان های برنامه نویسی سطح بالا و سطح پایین چیست ؟

پاسخ هوش مصنوعی

زبان های برنامه نویسی به دو دسته کلی سطح بالا و سطح پایین تقسیم می شوند که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند.

زبان برنامه نویسی سطح بالا: این زبان ها به گونه ای طراحی شده اند که برای انسان ها قابل فهم تر باشند. آنها از دستورهای طبیعی و انتزاعی استفاده می کنند که به برنامه نویسان اجازه می دهد که به راحتی برنامه نویسی کنند بدون اینکه نیاز به دانش عمیق از سخت افزار داشته باشند. مانند:

Python, Java, C#, Ruby

زبان برنامه نویسی سطح پایین: این زبان ها بیشتر به سخت افزار نزدیک تر هستند و برای برنامه نویسان نیاز به فهم عمیق تری از معماری سیستم دارند. این زبان ها شامل دستورهای کم انتزاعی هستند و معمولاً با کدهای ماشین یا زبان اسمبلی سروکار دارند. مانند:

Assembly, C (در برخی موارد)

فرق بین زبان برنامه نویسی سطح بالا و سطح پایین: اصلی ترین تفاوت در سطح انتزاع و نزدیکی به سخت افزار است. زبان های سطح بالا انتزاع بیشتری دارند و برای نوشته شدن سریع تر و راحت تر طراحی شده اند، در حالی که زبان های سطح پایین بیشتر به مدیریت حافظه و استفاده بهینه از منابع سیستم می پردازند.

کاربرد زبان های سطح بالا و سطح پایین: زبان های سطح بالا معمولاً برای توسعه نرم افزارهای کاربردی، وب سایت ها و سیستم های مدیریت محتوا استفاده می شوند. در مقابل، زبان های سطح پایین برای برنامه نویسی سیستم عامل ها، درایورها و توسعه نرم افزارهای با کارایی بالا که نیاز به کنترل دقیق روی سخت افزار دارند، استفاده می شوند.

زبان های برنامه نویسی سطح بالا

به طور کلی و خیلی ساده بخوام بهتون بگم زبان های برنامه نویسی سطح بالا به زبانهایی گفته میشه که به زبان انسان نزدیکه. یعنی برای دریافت دستورات از زبان طبیعی و عناصر زبان انسان استفاده می کند. البته مشخصه های دیگه ای هم از زبان های سطح بالا هست که به صورت لیست عرض می کنم خدمتتون :

• به زبان انسان نزدیک هستند و از عناصر زبان طبیعی برای دریافت دستورات استفاده می کند.
• استفاده از آنها آسان است.
• بسیاری از عملیات محاسباتی پیچیده مانند مدیریت حافظه را به طور اتوماتیک کنترل می کنند.
• فرآیند توسعه یک نرم افزار را ساده تر می کنند و قابل فهم تر و قابل درک هستند.
• برنامه نویس در زبانهای سطح بالا بیشتر با معماری ها و استانداردهای سر و کار دارد.
• در زبان های سطح بالا بیشتر تمرکز بر استفاده از ویژگیهای زبان و توسعه ساده تر می باشد و کمتر به کارایی و بهینه بودن توجه شده است. (البته دقت کنید که در زبان های سطح بالای جدید بهینه بودن و مدیریت منابع و حافظه بسیار مورد توجه قرار گرفته است و تا حد زیادی به زبانهای سطح پایین نزدیک شده است.) 
• یک زبان سطح بالا را می توان با متدها، توابع، آرایه ها، متغیرها و ... شناخت. 
• در اکثر مواقع کدهایی که با زبان های سطح بالا نوشته می شود به دلیل دارا بودن ساختار و معماری قابل استفاده مجدد می باشد.

جالبه که بدونید در سال 1960 به زبان های سطح بالای موجود در آن زمان مانند Cobol یا Fortran یا Lisp زبان های اتوماتیک گفته می شد. اولین زبان برنامه نویسی سطح بالا که به طور قابل توجهی مورد توجه قرار گرفت Fortran بود.

آشنایی با برخی از زبان های سطح بالا معروف

برخی از زبان های سطح بالای معروف عبارتند از :

• پایتون
• سی شارپ
• C++
• جاوا
• ویژوال بیسیک
• جاوااسکریپت
• T-Sql(*)

دقت کنید در زبانهای بالا از T-Sql هم که یک زبان مربوط به دیتابیس و پرس و جوهای دیتابیسی می باشد اسم برده شده است. دقت کنید که T-Sql بالاترین سطح زبان (نسل 4) در بین زبان های دارد. در واقع زبان T-Sql تقریبا با زبان محاوره ای انسان مشابه می باشد.

معمولا از زبانهای سطح بالا در نرم افزارهای تجاری، دانشگاهی، تحقیقاتی و ... استفاده می شود.

زبان های برنامه نویسی سطح پایین

برخی از ویژگیهای زبان های سطح پایین را در ادامه ذکر میکنم:

• یک زبان برنامه نویسی سطح پایین انتزاع کمی از معماری و ساختار دارد.
• دستورات در این زبان های بسیار شبیه زبان ماشین یا پردازنده می باشد.
• به زبان های سطح پایین زبان "نزدیک به سخت افزار" هم می گویند.
• معمولا کدهای استفاده شده قابل استفاده مجدد نیستند و در معماری خاصی هم قابل استفاده نیستند و عملا قابل حمل نیستند.
• زبان های سطح پایین کامپایلر ندارند و مستقیم توسط پردازنده اجرا می شوند.
• برنامه های نوشته شده توسط زبان های سطح پایین بسیار سریع و مستقیم روی پردازنده و با حافظه کمی اجرا می شوند.
• زبان های سطح پایین بسیار ساده هستند ولی به دلیل اینکه باید جزییات زیادی از سخت افزار و مدیریت منابع را بدانید استفاده از آنها سخت می باشد.

آشنایی با برخی از زبان های سطح پایین

• Assembly
• Machine Code